Traces and Echoes
A Laboratory
Izabel Angerer (1969, Innsbruck, Austria) closes her catalogue for the exhibition Traces and Echoes with the following sentence by Herakleitos: 'No man ever steps into the same river twice, for it is not the same river and he is not the same man'. This sentence forms the guiding principle in the work of Izabel Angerer that is exhibited at Valerie Traan Gallery. Routine, a repeated action, becomes the basis for her work. A shift in this repetition gives the sheet the play and freedom to evolve into an apparent infinity on paper. An infinity that has a final end in Izabel's eyes. She knows her limits, as well as those of the work, although she does not mind having to balance on those limits from time to time.
Traces
Izabel Angerer has put her training in painting aside and consciously stepped away from narrative work. Despite working without a narrative, Izabel's terror of the white sheet is unprecedented. Making traces feels very natural and gives her the opportunity to let go of control. Starting from a grid, she uses various techniques to create a rhythm in the successive actions. These actions ensure that, in addition to her own control, the limits of the paper as a carrier are also challenged. In several works, the paper has an abundance of layers. This palpable multitude of paint manipulates the carrier and acquires a vulnerability precisely where you would not expect it due to its thickness. At other times, in other works, the paper is perforated to such an extent that only a fragile sheet remains. Pores become visible, exposed. They make the paper vulnerable and invite fingers to experience their texture.
And Echoes
Izabel's works welcome a rhythm, a sound, hidden in the work and ready to be discovered. As with sound waves, the echoes in the works of Izabel are distorted and can be distinguished from the original sound, the first grid. There is a delay in the echo that the first action did not yet contained. This resonates in an anecdote from her childhood. Wandering in the mountains of Tyrol, looking for the perfect valley where echoes emerge. Calling out incomprehensible cries in the depths of the landscape waiting for the rebound of sent waves. A detached memory that in this text functions as an echo next to the work. Echoes present in Izabel's practice are the beautiful words of other people. Like the quotation from Herakleitos, she uses them to guide her working process.
A Laboratory
The laboratory set up by Izabel Angerer asks the visitor to take his time. Discovering the stratification and tactility of the works cannot be done in a single glance, but requires the necessary attention of the spectator. This viewer will unconsciously start a search for recognition, for the possibly figurative in the work. Sometimes one thinks to find what one is looking for, and if not, disappointment will soon give way to wonder and admiration at the amount of detail that appears in the work. If a single colour seems to dominate, the attentive viewer will soon discover that it is supported by a series of underlying colour shades. They accentuate the repetitions, fill the pores and mirror actions. Izabel Angerer's work lets us wander in her thoughts, disguised in traces and echoes.
Minne De Meyer Engelbeen
past exhibitions:2022:Traces and echoes, Valerie Traan Galerie, AntwerpArt on Paper, Brussels2021:Wij hebben allemaal ons best gedaan, Pekfabriek, AntwerDisorder (Repeat), DMW Gallery, Antwerp2018:Un long fleuve tranquille, cultuurcentrum t’Schaliken, HerentalsH&O, groupshow Haecken&Oogen, Antwerp2017:Sometimes I wonder myself, Haecken&Oogen, Antwerp, Ongezien, group Antwerp2016:Blue is the lonliest color…solo Hoogstraten, 2015:Fade away and radiate, solo Secret Kitchen Gallery, Sint NiklaasWhere is the logic in that? The Bries Space, Antwerp2012:Zonder Titel, group, Le Paige, HerentalsG.U.E.S.T.S.3 solo Brussels2005-1999:Out of place, FLACC, Genk,BZugvögel, Duffel, B52weeks 52works, Cape Town SAMaddogs and Englishmen, Cape Town SAA(rt)ssenede, Assenede, BSpring 2001, Antwerp, BTry out, Royal Academy of fine Arts, Antwerp, BMomolma, Hamburg, Dresidencies2000 Repin Institute of fine Arts, St.Petersburg, RU2003 The greatmore Studios, Cape Town, SANL:Traces and Echoes
A LaboratoryIzabel Angerer (1969, Innsbruck, Oostenrijk) sluit haar catalogus, voor de tentoonstelling Traces and Echoes, af met de volgende zin door Herakleitos: ‘No man ever steps into the same river twice, for it is not the same river and he is not the same man’. Deze zin vormt de leidraad in het werk van Izabel Angerer dat bij Valerie Traan Gallery tentoongesteld wordt. Routine, een herhaalde handeling, wordt de basis voor haar werken. Een shift in deze herhaling geeft het blad de speling en de vrijheid om te evolueren naar een schijnbare oneindigheid op papier. Een oneindigheid die in de ogen van Izabel een finaal eindpunt kent. Ze kent haar grenzen, alsook die van het werk, al vindt ze het niet erg om soms even op die grens te moeten balanceren. TracesIzabel Angerer heeft haar opleiding schilderkunst naast zich neergelegd en stapt bewust weg van het vertellend werk. Ondanks het werken zonder narratief is de schrik van het witte blad Izabel ongekend. Het maken van sporen voelt heel natuurlijk aan en geeft haar de mogelijkheid om de controle los te laten. Vertrekkend vanuit een raster gebruikt ze verscheidene technieken om een ritme te creëren in de opeenvolgende handelingen. Deze handelingen zorgen ervoor dat naast de eigen controle, ook de grens van het papier als drager wordt uitgedaagd. In meerdere werken kent het papier een overvloed aan lagen. Deze voelbare veelheid aan verf manipuleert de drager en krijgt een kwetsbaarheid juist daar waar je het vanwege de dikte niet verwacht. Op andere momenten, in andere werken, wordt het papier in zo een mate geperforeerd dat enkel een fragiel vel overblijft. Poriën worden zichtbaar, blootgesteld. Ze maken het papier kwetsbaar en nodigen vingers uit om hun reliëf te ervaren. And EchoesDe werken van Izabel verwelkomen een ritme, een geluid, verstopt in het werk en klaar om ontdekt te worden. Zoals met geluidsgolven zijn ook de echo’s in de werken van Izabel vervormd en te onderscheiden van het originele geluid, het eerste raster. Er zit een vertraging op de echo die de eerste handeling nog niet kende. Dit weerklinkt in een anekdote uit haar jeugd. Het dwalen in de bergen van Tirol, op zoek naar het perfecte dal waar echo’s komen bovendrijven. Onverstaanbare kreten roepen in de diepte van het landschap wachtend op de terugkaatsing van verzonden golven. Een losstaande herinnering die in deze tekst dan weer fungeert als echo naast het werk. Wel aanwezige echo’s in Izabel’s praktijk zijn de mooie woorden van andere mensen. Zoals het citaat van Herakleitos gebruikt ze deze als begeleiding voor haar werkproces.A LaboratoryHet opgesteld laboratorium van Izabel Angerer vraagt de bezoeker om zijn tijd te nemen. Het ontdekken van de gelaagdheid en tactiliteit van de werken kan niet plaatsvinden in een enkele oogopslag maar vraagt de nodige aandacht van de toeschouwer. Deze toeschouwer zal onbewust een zoektocht starten naar herkenning, naar het eventueel figuratieve in het werk. Soms denkt men te vinden wat men zoekt, en zo niet, dan zal teleurstelling gauw plaatsmaken voor verwondering en bewondering naar de hoeveelheid details die in het werk tevoorschijn komen. Als een enkele kleur de bovenhand lijkt te nemen, zal de aandachtige kijker snel ontdekken dat deze ondersteund wordt door een serie onderliggende kleurschakeringen. Ze accentueren de herhalingen, vullen de poriën en spiegelen handelingen. Het werk van Izabel Angerer laat ons dwalen in haar gedachten, vermomd in sporen en echo’s. Minne De Meyer Engelbeen